Jedna z ras psów, należąca do grupy psów w typie sznaucera i pinczera, psów molosowatych, szwajcarskich psów pasterskich i psów innych ras. Zaklasyfikowana do sekcji psów molosowatych w typie dogowatym.
Dog de Bordeaux zalicza się do najstarszych ras francuskich i pochodzi prawdopodobnie od psów Alanów, szczególnie psów na dziki, o których pisał w XIV wieku Gaston Phebus (lub Febus) hrabia Fok, w swojej „Księdze Łowów", iż „trzyma on swoją ofiarę silniej, niż byłyby w stanie uczynić to trzy charty". Określenie „dog" pojawiło się dopiero pod koniec XIV wieku. W połowie XIX wieku rasa ta była powszechnie znana już tylko w Akwitanii. Używano ich do polowań na grubą zwierzynę (dziki), do walk (często według ściśle określonych reguł), do pilnowania domów i bydła oraz do pomocy rzeźnikom.W 1863 roku odbyła się w paryskim Jardin d'Acclimatation pierwsza francuska wystawa psów. Dogi de Bordeaux zostały zaprezentowane na niej pod dzisiejszą nazwą. W powstawaniu dzisiejszego Doga de Bordeaux udział miały różne jego odmiany: typ tuluzyjski, typ paryski i typ Bordeaux. Podczas obu wojen światowych rasa ucierpiała tak bardzo, że po drugiej wojnie światowej zagrożona była całkowitym wyginięciem. Ponowny jej rozkwit miał miejsce dopiero w latach sześćdziesiątych.
1. wzorzec („Cechy prawdziwych dogów") w: Pierre Megnin, „Le Dogue de Bordeaux" 1896.
2. wzorzec w: J. Kunstler "Krytyczne studium doga de Bordeaux" ("Etude critique du Dogue de Bordeaux") 1910.
3. wzorzec opracowany przez Raymonda Triqueta, we współpracy z dr wet. Mauricem Luquet, 1971.
4. wzorzec znowelizowany według wzoru jerozolimskiego FCI przez Raymonda Triqueta przy współpracy Philippe Serouila - przewodniczącego francuskiego klubu doga de Bordeaux oraz jego współpracowników, 1993.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz